آنها در حال خوردن ما هستند
برای من که همیشه در کتابها و تصاویر دنبال عمق فاجعه هیروشیما و ناکازاکی بودم و هر چقدر هم که جواد توضیح می داد متوجه این نمی شدم که مثلا از شدت گرمای حاصله از انفجار بمب اتمی در هیروشیما از خود فرد هیچ اثری نیست ولی سایه اش هست، یعنی چی ؟
در این مطلب نیز به طور گذرا به مسئله تجهیز وزارت دفاع آمریکا و اسرائیل به یک سری موشکها و تسلیحات ویژه ای است که ... جالب اینکه آنها این تحقیقات گسترده سالهاست در حال انجام است و شاید هم چند سالی بعد از آن است که بحث و منازعه بر سر انرژی هسته ای ایران و حقوق بشر و... را آمریکا بر علیه ایران عَلَم کرده و کماکان نیز ادامه دارد و ... برای نسل ما که جنگ ایران با عراق را دیده و لمس کرده و کودکی خود را از این سنگر به آن سنگردویده و شبها گوش به زنگ آژیر گذرانده و روزها را به شمردن هواپیماها یا موشکها و شنیدن صدای انفجارطی کرده و اکنون پس از آنهمه سال شنیدن تهدیدات مکرر آمریکا برای حمله به ایران و دارا بودن چنین تسلیحاتی که نه مرز می شناسند و نه در و دیوار و نه سنگر و نه تن و پیکری و کلا هیچ چیزی را یارای ایستادن در برابر آنها نیست؛ ما را می برد به تخیل زمانی که خودمان دیگر نیستیم ولی سایه امان روی زمین مانده باشد ... در واقع هم شاید کار دیگری از دستمان بر نمی آید ... غیر از اینکه دعا کینم فرزانگان مملکت که گرداندن و چرخاندن سکان امورکشور را دست دارند کمی آرامتر برانند تا شاید چند صباحی بیشتر بمانیم و به قولی دیرتر پخته شویم ... همین
1 Comments:
هدا جان از اينكه به مطلب من لينك دادي ممنون. برداشت تو از حرفهاي من قابل احترام است ولي من دقيقا برعكس فكر مي كنم.توصيه تو مثل اين است كه سرمان را بيندازيم پايين و هر چي توسري خورديم لبخند بزنيم چون زور طرف بيشتر است. اين استدلال با اصولي كه من براي زندگيم انتخاب كردم جندان نميخواند. وقتي كه پاي يك كشور و يك فرهنگ و تمدن در ميان است به نظرم بايد هوشيارانه تر از اينها فكر كرد
By Anonymous, at January 31, 2006 5:36 PM
Post a Comment
<< Home