! مُردم از خوشی

یه سردرد عجیب و غریب ، یه حال خراب و تقریبا نزار ، بدن کوفته و ضعیف ، شب را در بیمارستان گذراندن ـ در این ماه برای سومین شب ـ ساعتهای ممتد با سرم و آنژیوکت وصل شده به دست ساعات پر درد را سپری کردن ، گریه و آه و هر چی بیچارگی جمع و چند روز همراه با مایعات گیج و ویج خوردن ،درد سر و بی خوابی را برای عزیزی به ارمغان آوردن ، با حضرت مرگ هم سلام و علیک کردن ،به دویست و پنجاه نفر دلسوز و نگران توضیح دادن اینکه چرا اینجوری شدم و ساعتهای ممتد گوش دادن به نسخه های عجیب و علت یابی های عجیب تر و دادن قول مردانه مبنی بر اینکه ایندفعه دیگه خدائیش برم یه دکتر خوب ، نگرانیها و دلمشغولیهای همیشگی و... امروز هم سر وکله زدن با چند تا آدم زبون نفهم و حالی کردن این که چرا نبودم و حالا که هستم چرا در واقع اینجا نیستم و آغاز یک سرما خوردگی دلچسب ! و باز شروع سردرد و ...ا

اینها تمامش اوج خوشی است ... چرا نباشد ؟

چراکه اوضاع می توانست از این هم بدتر و کیفورتر شود که شکر خدا هنوز نشده !ا

پس هنوز هم جای شکرش باقیه !ا