رمضان رخصتی برای پرواز

وقتی هوای دلها مه آلود می شود و هیچ کلمه ای از خیابان نگاه عبور نمی کند، وقتی سنگها به گیاهان فخر می فروشند، فرشتگان آسمان را به طرف زمین هُل می دهند

وقتی دستها و چشمها، زبانها و دهانها بی آنکه ذکری بگویند و یادی از آفریننده خوبیها بکنند و در جاده های روزمرگی فرسوده می شوند، فرشتگان بر کوهپایه های رمضان می ایستند و راه بهشت را بر همگان نشان می دهند

وقتی حصار غفلت تا ارتفاعی دور قد می کشد و مردابهای عفن گناه، همه روح را در خود فرو می برد و به سوی اعماقی ناپیدا می کشد، فرشتگان در سپیدای افقهای عفو و بخشایش ظهور می کنند

وقتی انسان در روزهای خالی از پرستو و نسترن و دریا، در حاشیه رنگ و فریب و ریا، در وصف پرنده و گل و مهربانی، شعرهای تکراری ردیف می کند، فرشتگان آوازهای خوش ازل را قطره قطره بر زمین سرد فرو می بارند

وقتی انسان روح خود را در حصاری به نام تن و تن را در جوشنی صد لایه از غفلت و نادانی، اسیر ومحبوس می کند و اسارت را بر پرواز ترجیح می دهد؛ خداوند رمضان را برای آنکه فرصتی برای پرواز بیابیم می فرستد

وقتی انسان پلکهای خفته خود را به دامنه های عشق خیز بیداری نمی برد، خداوند در ماه رمضان سفره هایی به پهنای مهربانی خود می گسترد و او را مهمان خاص خویش می کند تا بیداری را بیازماید

مهمانی سبز خدا هنوز جریان دارد. هنوز فرصت برای رفتن به دشتهای با طراوت اخلاص هست. هنوز می توان زیر باران رحمت خدا ایستاد و تن و روح را از گرد و غبار جهل و تغابن شست

بیا پیش از آنکه در الفاظ این ماه غرق شویم به معنی بیندیشیم
بیا پیش از ثواب این ماه به آثار تربیتی و سازنده آن توجه کنیم
بیا همه با هم، بال در بال هم به پرواز در آئیم و مبادا کسی از ما از این رخصت پرواز تعلل کند
بیا تا فرصت برای پرواز هست ... خالصانه روحمان را پرواز دهیم