کنترل نه سرکوب

وقتی کسی ما را می آزارد می توانیم وانمود کنیم که ناراحت نشده ایم، اما با این کار جز سرکوب ناراحتی خود کار دیگری نکرده ایم
یک خویشتن دار حقیقی نمی ترسد که عواطف خود را نشان دهد و آنچه را که می خواهد می گوید، اما در زمان مناسبش؛ نه زودتر و نه دیرتر
واکنش به موقع عاطفی باعث می شود که ما در دام دروغ گویی، کینه جویی، نفرت و خشم اسیر نشویم هر چند که گاهی مهار عواطف خویش را از دست می دهیم و عموما در این هنگام چیزهایی می گوییم که نباید بگوییم و کارهایی را می کنیم که نباید بکنیم
کنترل کردن عواطف و احساسات با سرکوب نمودن آنها بسیار متفاوت است ؛ در اختیار داشتن عواطف و احساسات نیازمند داشتن توانائی کنترل و آموزش و تجربه و نشانه قوت در وجود ما می باشد اما سرکوب عواطف نشانگر عدم تسلط بر خویشتن است و حاکی از ترس و وجود ضعف در شخصیت ماست
وقتی کسی ما را می آزارد قانون شفا گاهی حکم می کند که او را ببخشیم ، نه اینکه او همیشه مستحق این بخشش است؛ بلکه چون در هر رابطه ای ما نیز سهمی داریم و در واقع به خاطر خودمان هم که شده طرف مقابل را به اصطلاح می بخشیم و یا لااقل با یک واکنش مناسب وضع خود را مشخص می کنیم
یک ذهن سالم هرگز عواطف خود را سرکوب نمی کند و چه بسا در راستای دست یافتن به آرامش درون و سکوت ذهن ، ما را به خلق عکس العملها و رفتارهای مناسب و به جا وادارد