دیواری از جنس غرور و سکوت

ما به طور نا خود آگاه مصلوب به صلیب عادات و رفتارهایی هستیم که نسبت به ناپسند بودنشان یا جاهلیم یا اینکه نمی توانیم آنها را از خودمان دور کنیم و فکر می کنیم که اگر همین چیزهائی که سالها با ما بوده اند نباشند ، دیگر هیچ چیزی نداریم ... خالی می شویم ... تهی و پوچ می شویم ... دقیقا از همین می ترسیم که خالی و تهی باشیم. در صورتیکه همین به اصطلاح تهی و خالی شدن از این عادات ناپسند و مذموم مطلوب و غایت آمال می باشد
خیلی از امور را با هم قاطی می کنیم ... خیلی از مسائل با هم مشتبه می شوند وبه بدل آن دل بستیم و همت نمی کنیم که به دنبال اصل آن برویم ... خودم رو می گم!ا



گاهی شعاعی سبز از ته فکرم عبور می کند
و در نیمه نا پیدای من پخش می شود
میان حرفهایی که قربانی غرورم بودند
چقدر میان این خودخواهی و سکوت پنهان شوم؟