مادران وپدران شاغل / بخش اول

بیشتر داشتن وبهتر داشتن در زندگی، فرار لحظه ها وباز هم احساس بی قراری !چرا همیشه فکر می کنیم خوشبختی

در چند قدمی ماست وچرا به هر چه می رسیم فقط برای مدتی شاد وخوشحال می شویم ودیری نمی گذرد که دوباره احساس خلاء به سراغمان می آید؟؟
کمی به " خانه " فکر کنیم !!به مکانی که برای خیلی از ما به محلی برای حمام کردن، شستن لباس ها، خوردن شتاب زده شام وخواب ؛ تبدیل شده.ا
زن ومرد هر دو صبح زود به سر کار می رویم،بچه ها را به مهد ومدرسه می فرستیم، در همان محل کارمان صبحانه وناهارمان را می خوریم وبه دنبال یافتن خوشبختی در خانه ای شیک با اشیائی بهتر، مدام وام می گیریم ودر نتیجه به ناچار بیشتر کار می کنیم وخسته وبی حوصله به خانه برمی گردیم.ا

چند لحظه تأمل کنیم !!!ما همین حالا هم بی سر پناه نیستیم ؛ اما آن را نمی بینیم .ا

ما از این که امروز دوباره سحر را دیدیم ،غافلیم؛ ما امروز صدای خنده فرزندمان را شنیدیم، اما بی اهمیت از آن گذشتیم؛ما فرصت بودن با عزیزانمان را فراموش کرده ایم ودر فرداها ولحظه های نیامده به دنبال شادی وبه اصطلاح خوشبختی هستیم
چه کسی می داند که امشب ستاره ها را دوباره خواهد دید؟؟؟ یا آیا به ماه خیره خواهد شد؟؟؟ ویا اینکه فردا دوباره تابش اشعه خورشید را بر صورتش احساس خواهد کرد؟؟؟

از همین حالا شادی را در لحظه لحظه زندگی حس کنیم ؛چون برای بودن در فردا هیچ تضمینی وجود ندارد.... ا

ادامه دارد...