چند قدم مانده به تو

روبروی آئینه ایستادم ؛ چند قدم مانده به زندگی . نه شمعی ونه شقایقی ونه دقایقی که بوی تو را بدهد. همه نارنجها خاموش ، همه سفرها شکسته ، همه کبوترها بسته وهمه اشکها رها
دستهای من در سکوت ، لبهای تو در ملکوت ، سرهای درختان در ابرها پنهان . اشکهای سردم پراکنده روی موجهای گمنام ؛ یاد زلال تو پشت بوته های گل جاری
روبروی خودم ایستادم ؛ چند قدم مانده به تو . همه گندمها شیفته عطر تو بودند . همه آرزوها از تو شروع می شدند . همه جزیره ها در آغوش تو آرام می گرفتند وهمه بارانها در حوالی تو می باریدند
روبروی مریم ها ایستادم ؛ چند قدم مانده به عشق . از کوچه های زمین جدا شدم . آسمان چشمهای تو را ستایش می کرد . کوهستانها به صدای قلب تو گوش می دادند . انگشتانم از سرزمینی به سرزمین دیگر می رفتند
ا " جهان در یک روز بارانی متولد شده است " این را پروانه ای به من گفت که در روز ازل با تو زیر یک سقف زندگی می کرد و " قرار است از این پس عاشقان در پرده های صدای تو شعر های نقره ای شان را بخوانند " این را گل سرخی به من گفت که اولین دوست تو بود
روبروی خوشبختی ایستادم ؛ چند قدم مانده به خودم . به تو فکر کردم . به تو که همراه مرغان دریائی صبح را به ارمغان آوردی. ابتدای عشق بود . نام یک نسیم قدیمی را گفتم ودر قلب تو قدم گذاشتم
من از تو لبریزم واگر نباشی مثل بعد از ظهرهای غم انگیز پائیزم ؛ مثل آسمان بهارابری ام ؛ مثل غروبهای دریا آرامم
من از تو اعتبار می گیرم ؛ مثل ابرها از اقیانوس ؛ مثل بغض ها واشکها از دلتنگی ؛ مثل شکوفه ها و برگها از بهار

دوست دارم هر وقت باران می آید ،بدون چتر در خیابانی خلوت بایستم ونام تو را تکرار کنم